Er zijn verschillende manieren waarop je om kan gaan met je bevalling. Een daarvan is hypnobirthing en na wat onderzoek besloot ik om mij hierin te gaan verdiepen. Ik vertel je graag meer over wat het betekent en hoe ik het heb ervaren.
Wat is hypnobirthing
Bij hypnobirthing ligt de focus op ontspanning en vertrouwen hebben in je eigen lichaam. Tijdens mijn zwangerschap werd er om mij heen (familie, vrienden, collega’s, op de centering pregnancy) geroepen dat ontspanning belangrijk is. Als je lichaam ontspannen is dan zullen de weeën het meest effectief zijn. In theorie zal de bevalling dan het snelst verlopen. Bij hypnobirthing wordt er gebruik gemaakt van zelfhypnose om deze ontspanning te bereiken.
Hoe gaat dat in zijn werk?
Samen met J heb ik een hypnobirthing cursus gedaan bij Dreumeland. Dat is een cursus Hypnobirthing Mucha Mama die door verschillende praktijken door heel het land gegeven wordt. Bij deze cursus krijg je toegang tot een online platform waar video’s en audio fragmenten te vinden zijn voor zelfhypnose. Ik heb hier geen gebruik van gemaakt omdat ze niet zo goed bij mij passen. De rest van de cursus is wel heel praktisch en geeft je veel handvatten tijdens de zwangerschap en bevalling. Hij duurt één dag en omdat ik hem samen met J wilde doen zijn we voor deze opzet gegaan. Wij vonden het fijn dat het niet verspreid is over meerdere avonden omdat je dan de oefeningen veel en vaak kan herhalen.
Tijdens de cursus hypnobirthing zal je een heleboel zelfhypnose (of ontspanningsoefeningen) gaan doen. Deze oefen je samen met je partner. Ik merkte al snel dat er bepaalde oefeningen waren die beter bij mij werkte dan andere. Na de cursus is het belangrijk om de oefeningen regelmatig te blijven doen (alleen en met je partner).
Hypnobirthing tijdens mijn bevalling
In theorie had ik mij dus goed voorbereid. Ik deed regelmatig de oefeningen, had een bevalplan opgesteld en was er helemaal klaar voor om zen de bevalling door te komen. Op vrijdagavond rond 22 uur braken mijn vliezen, wat het startsein was voor mijn bevalling. Ik heb toen ruim 24 uur weeën gehad, maar deze waren goed op te vangen met de ontspannings- en ademhalingsoefeningen van de hypnobirthing. Helaas bleken de weeën nog niet krachtig genoeg omdat de ontsluiting niet op schoot. Na 24 uur zijn we daarom naar het ziekenhuis gegaan. Zowel ik als de baby gingen aan de monitor en ik kreeg weeënopwekkers. Dit werkte erg goed, want in een mum van tijd was de kracht van de weeën zodanig toegenomen dat ik ze niet meer weg kon ademen.
Na ongeveer een uur zat er ook geen dal meer in de weeën en lukte het mij niet meer om te ontspannen. Mijn spieren en hele lichaam waren aan het trillen van de inspanning en ik was helemaal kapot. Ik heb toen gesmeekt om een ruggenprik omdat ik geen idee had hoe ik de rest van de bevalling nog moest doen. De zuster ging op dat moment een discussie met mij aan (terwijl ik het uitgilde van de pijn) dat het hele bevalplan met de hypnobirthing dan in de prullenbak ging. Dat ik niet meer vrij mocht bewegen en alleen op bed mocht liggen. Ik heb tegen haar geschreeuwd dat het mij niet uitmaakte en dat ik NU die ruggenprik moest hebben.
Uiteindelijk is die er niet gekomen, want toen de anesthesist er een half uur later was had ik ook al genoeg ontsluiting om te gaan persen. De ontsluiting werd bij mij niet regelmatig gecheckt omdat langdurig gebroken vliezen een vergroot risico op infectie geeft. Het moment om te persen was dus ineens aangebroken en zondag 22 december om 01.36 uur werd M. geboren!
Hoe heb ik het ervaren
In eerste instantie dacht ik achteraf, die hypnobirthing is voor niks geweest want zo ontspannen was ik niet. Maar nu dat we alweer 8 weken verder zijn denk ik dat de hypnobirthing mij wel door die eerste 24 uur getrokken heeft. Ook al waren de weeën achteraf gezien toen nog niet super heftig. Ik vind het jammer dat het niet gelukt is om tijdens het laatste stuk van de bevalling de technieken van hypnobirthing vast te houden. Op dat moment had ik echt teveel pijn om nog in de ontspanningsbubbel te blijven. Ik kon toen alleen maar schreeuwen en huilen van de pijn. Maar, puntje bij paaltje is het uiteindelijk toch gelukt om de bevalling helemaal natuurlijk en zonder pijnstilling te doen.
De technieken die ik geleerd heb bij hypnobirthing hebben dus zeker bijgedragen aan een ontspannen (deel van de) bevalling. Als ik het opnieuw zou mogen doen dan had ik eerder om pijnstilling gevraagd, zodat ik met meer energie de persfase in ging. Maar daarnaast gaf de hypnobirthing cursus en het blijven oefenen samen met J mij wel vertrouwen om de bevalling goed in te gaan.
Mocht je vragen hebben hierover, laat dan een reactie achter of stuur mij een berichtje!
